OSMAN ARICI?YA
Yurdun yavanı kime bıraktın
Köye hasret gittin çünkü ıraktın
Kalpleri gözleri herkesi yaktın
Çağda asker oldun çıktın vatana
Dünyaya doymandan yettin atana
Hey Mevlam sen nasıl kıydın o cana
Rüzgar esti attı hemen bu yana
Kardeşlerin ağlar hep yan yana
Çağda asker oldun çıktın vatana
Dünyaya doymandan yettin atana
Pınar gibi akan çağlayan gözler
Hıçkıra hıçkıra ağlayan gözler
Ağlama çağlama boşuna hey hey
Çağda asker oldun çıktın vatana
Dünyaya doymandan yettin atana
Kendin öldün fakat adın ölmedi
Senin gibi bir fert daha gelmedi.
Askerde ecelin kimse bilmedi.
Çağda asker oldun çıktın vatana
Dünyaya doymandan yettin atana
Osman kanın kanın kırmızı kanın
Diyarı gurbette çırpındı canın
Yalnızca kaldı Müslüme Hanım
Çağda asker oldun çıktın vatana
Dünyaya doymandan yettin atana
Yaylada hem köyde gezdik bile
Devranla attılar seni yad ele
Kalemim burada geldi bak dile
İşte kara toprak seni de yedi
Doğan sana ruhun şad olsun dedi.
ALİ TAŞKIN DOĞAN
945
Hamidiye
Bu şiir 1945 yılında Askerlik vazifesini yaparken vefat eden
Abdürrezzak oğlu Osman Arıcı için yazılmıştır.