A N N E
Nice
çilelerle büyüttün beni
Doymadan
yemezdin aşı ekmeği
Bilseydim kıymetini, değerini
Sözler
yaslı, dile gelmiyor anne
Sen yetiştirdin, adam olsun diye
Ne cefalar çektin kendi kendine
Doyamadım uyuduğum dizlerine
Akan gözyaşım
durmuyor anne
Gittin
gideli bacamız tütmüyor
Bayramlarda çocuklar da gelmiyor
Öyle
bir yerin varmış ki dolmuyor
Acı hayat,
sensiz olmuyor anne
Üzülmeme
bile dayanamazdın
Bizim
için kucak kol ve kanattın
Elinde
tespih bir asırlık sultandın
İçimde
bir sızı
acıyor anne
Her
sabah tebessümle uğurlardın
Dönünce hal, hatırım sorardın
Bizim
için kendini çok yorardın
Yaram
çok derin, bak kanıyor anne
Cemalini
hayal edip yanıyor
Dilinde dua her gün seni anıyor
Bilsen
şimdi seni ne çok arıyor
Arıyor
ama bulamıyor anne
Özledim anne senin has kokunu
Doldurmuyor hiçbir şey yokluğunu
Yalnız bıraktın şu garip oğlunu
İçin için sana ağlıyor anne
Hicran
testim bir türlü dolmuyor
Nereye
gitsem, ne yapsam olmuyor
Bu kederli
gönlüm huzur bulmuyor
Kalbim
kırık, yüzüm gülmüyor anne
Gayri
eş, dost seni unutur oldu.
Gözü
yaşlı babama bir hal oldu.
Hazan
yaprağımız sararıp soldu.
Ama ıstırabım
solmuyor anne
Geçtiğin yerlere güller dökseydim.
O
güzel ellerini bir öpseydim
Gülen
nur yüzünü bir kez görseydim
Hasretin özümü yakıyor
anne
Tatlı
hatıralar canlanır her an
Unutamaz seni gören bu can
Bu koca dünya bize fani bir han
İnsan
kıymetini bilmiyor anne
Emir
Hak’tan gelir, kulları naçar
Ana ölür,
yavruları nur saçar
Tarık Ozan
tomurcuk bir gül açar
Sevgin
bizi bize bağlıyor anne
İbrahim
Tarık Şen
5
Ağustos 2012
Karatay
/Konya