GURBETÇİ BOZKIRLI
Küçük bir köyde yokluk içinde doğmuştu
Bazen kuru bir ekmek bazen oda yoktu
Son çayını ıslak gözlerle sitemle içti
Köye şöyle bir baktı GURBETÇİ BOZKIRLI
İş imkânı yoktu ailevi durumu bozuktu
Kavgalar hanesini hiç terketmiyordu
Çoğu zaman ağlıyor yüzü gülmüyordu
Son defa evden çıktı GURBETÇİ BOZKIRLI
Yaşı on ikiydi evden kapıyı vurup da çıktı
Göz yaşları içinde evine uzaktan baktı
Yokluk onu köyünden söküp de aldı
Yollara viran oldu GURBETÇİ BOZKIRLI
Kadere boyun eğdi bıraktı gitti yurdunu
Doğduğu yer değil doyduğu yeri arıyordu
Konya ovası ona sanki umut veriyordu
Unutamaz köyünü GURBETÇİ BOZKIRLI
Şimdi ozanın bağrı yanık kalbi ise kırık
Sanki köyüm beni çağırıyor döngel artık
Biter mi bu hasret bilmem ki artık
Hasretine varmak ister GURBETÇİ BOZKIRLI
Nakkaş Mehmet Aksel İnşaat
23/07/2019