Can Dostum Durmuş
Soğuk bir güz gecesi soldu gülün
Kan revan içinde ayak ve elin
Vade tamam ya, sebep ecel yelin
Bizim eller çok ağlar can dostuma
Hani güler geçerdin tüm canlara
Ölümün acı ders olsun onlara
Uğramaz oldun kahve, hanlara
Geçit vermez yollar can dostuma
Sohbetin hoş, pek sevimli halin
Sensiz kaldı Mehmet ile Ali’n
Mahzun oldu evdeki bir gelin
Evlatları çok yanar can dostuma
Yaylalarda beraber gezdik koştuk
İlkokul, ortaokulda ne hoştuk.
Nice engelleri birlikte aştık.
Ah edip inler dağlar can dostuma
Bilirim sevgi ve şefkat görmedin
Mutluluk, huzur nedir ki bilmedin
Hep ah edip ağladın, hiç gülmedin
Duyan karalar bağlar can dostuma
Hatıralar canlanır seni anarım.
Hali hayaline yandıkça yanarım
Her an karşıdan gelecek sanırım
Bilenler selam sunar can dostuma
Sen gideli hüzün var, yüzüm gülmez
Hatır soran yok, eller bizi bilmez
Fanide ölen tendir, canlar ölmez.
Hasret kaldı kırlar can dostuma
Ezelden beri okuyup, hem yazdın
Sen sabrınla bin bir oyunu bozdun
İnleyen bir ozan, susmayan sazdın
Bir Fatiha pek yarar can dostuma
Mezarın bol olsun, nur ile dolsun
Anılar yaşasın, kötülük solsun
Mevlam seni de cennetine koysun
Hep dua eder sağlar can dostuma
Rabbim kullar için bir ömür biçer
Bir gün Durmuş ecel şerbetin içer
Garip Ozan sana bir ağıt seçer
Melekler nur saçar can dostuma
Mustafa Şen
01 Ocak 2013
Selçuklu/Konya