İÇİMDE YANAN HAZAN
Dostlar bana şenlik, şölen sorar
Her sual bu aciz kulu yorar
Cemiyet almış öyle bir karar
Bunda çok derin bir hüzün vardır
Bana lazım değil; şenlik, şölen
Bundan sonra olamam bir bölen
Varsa bunun doğrusunu bilen
Yiğit için de bir sezon vardır
Özledim yaylamın obasını
Orda gördüm sevginin hasını
Derin derin çekerim yasını
İçimde yanan bir hazan vardır
Yaylanın yolu çakıllı, taşlı
İçim ah çeker, gözlerim yaşlı
İhtiyar olmuş gayri ak saçlı
Bu kaderi bir yazan vardır
Sen ben derse Adem oğulları
Bir yerde toplamak zor kulları
Aşalım bu engelli yolları
Gelecek mutlu bir düzen vardır
Ey Oğuz Boyu’ndan gelen erler
Karabayır-Yunuslu bu yerler
Sizlere yiğit Bozkır’lı derler
Köyünü seven bir ozan vardır
Şenlik yok ! Maziyi ANMA GÜNÜ
Terk edip şanı, şöhreti, ünü
Hatırlayarak; dünden bugünü
Hikmeti, sözü bir dizen vardır
Sılamın her taşına yanarım
Uçan kuşlardan haber sorarım
Memleket için kafa yorarım
Sırlı düğümü bir çözen vardır
Giden canlar gitti geri gelmez
Kalanlar da; hatır, kıymet bilmez
İçim yanar, yüzüm hiç gülmez
Dostlardan beni çok üzen vardır
Yeter aşık söz yerinde dursun
Sen Hak’ka yönelen garip kulsun
Her kim ne ararsa onu bulsun
Yanlışı doğruyu sezen vardır
M.Şen
05 Mayıs 2013
Selçuklu/Konya