OLMADI
Torosların kara bağrında doğdum
Dermansız dertlerimle kardeş oldum
Tomurcuk bir gül iken sarıp soldum
Ellerimden bir tutanım olmadı.
Bahara eremeden soldu gülüm
Doyamadım Canan?a buldu ölüm.
Figan edip ağlar şu kara gözüm.
Akan göz yaşımı silenim olmadı
Saçlarıma aklar düştü aniden
Evlatlarım anlamaz ki dilimden
Yalnızlığım sardı beni derinden
Garip halimi soranım olmadı
Bu dünyanın kalmadı artık tadı
Yaşadığım günüm dünden çok acı
Bilemem ne zaman diner bu sancı
Acı yaramı saranım olmadı
Ne denir buna bilmem ki doktor
Bu derdi çekmesi inan çok zor
İki yanımda olmuş yanan bir kor
Şu feryadımı duyanım olmadı.
Kırıldı kanadım , büküldü belim
Kimseye benzemez benim derdim
Taze bir dal iken, kemale erdim .
Susadım bir su verenim olmadı.
Mustafa Şen
2 Mart 2017
Selçuklu Konya