VEYSELİN DİLİNDEN
Kimisi Aşık diyor, kimisi Veysel
Küçükken ödedim çok ağır bedel
Tutmadı elimden şefkatli bir el
Görmeyen gözlere ben de yenildim
Vatanım Anadolu; güzel yurdum
Karanlık dünyamda hayaller kurdum
Garip gönüllere bir umut oldum
Bükülen bellere ben de yenildim
Sivas, Şarkışla; köyüm Sivrialan
Kırık sazım size yadigar kalan
Sözlerimden olursa ibret alan
Tutulan dillere ben de yenildim
Çocuk yaşta başladım saz çalmaya
Sarı tele vurup ilham almaya
Ahu, figan edip ağıt yakmaya
Açmayan güllere ben de yenildim
Tüm sırlarıma sazım ortak oldu
Ağlarsam ağladı, gülersem güldü
Sadık yâri ararken beni buldu
Titreyen tellere ben de yenildim
Biçare okul-mektep gezip durdum
Leylası terk etmiş Mecnun?um
Yanarken çöllerde, Mevla?mı buldum
Bu kara toprağa ben de yenildim
Dost dost diye nicesine sarıldım
Kaderime ne küstüm; ne darıldım
Bitmez aşk yolunda koşup yoruldum
Sararan yaprağa ben de yenildim
Razı oldum. Hak?tan gelen fermana
Karıştı göçüm ulu bir kervana
Gün geçirip fırsat verme zamana
Şu geçen zamana ben de yenildim.
Her muradı kara topraktan aldım
Sadık dost için hülyalara daldım
Fani alemde hakikat aradım
Azrail emrine ben de yenildim
Ömür bitti, yaş yetmiş dokuz oldu
Veysel yükün aldı gam ile doldu
Ölüm benim için kutlu bir yoldu
Okunan selâya ben de yenildim
Mustafa Şen
10 Ocak 2023
Selçuklu/Konya
Veysel Şatıroğlu
Şarkışla/Sivrialan
1894-1973