Zaman;
Bazen düşünüyorum da ne çabuk geçti. Yıllar geçtikçe hep yeni tatlar, yeni acılar
yaşadık. Kimisi vurdu geçti. kimisi bir kurşun misali sıyırdı. Mutluluklar hep kalıcı olsaydı keşke ama olmuyor işte. Bir vefat bu kadar mı? vururdu ya hu! insanı. Yıllarca, arkamda duran adam en lazım olduğu çağlar da yoktu, kaymıştı avuçlarımdan. İlk günler hatta yıllar da hiç unutamadım o büyük dalları olan çınarı, lakin
zaman geçtikçe yaşam onu da unutturdu zaman zaman. Gözümden dökülen yaşlar dudağım da kurudu kimi zaman, bazen düşünüyor insan; “Ya babam şimdi olsaydı ne önerirdi” diye. Bir işe başladığımda, yada bir hata yaptığımda Babamın fikrini almak içimde hep ukte olarak kaldı. Kimisi babasına sarılmaya çekinirken. Ben ona soru sormayı, ondan akıl almayı bile özledim. İnsan bunu özler mi ya! Dersiniz. Özlüyor arkadaş insan bu kadar basit şeyleri bile özlüyor. Telefonuna gelen çağrılar da “babam” yazmayışını bile öyle bir özlüyor ki; bırak aşkı, sevgiyi insan ter kokan baba gömleğini bile özlüyor. Özlem öyle bişey ki, zaman geçtikçe babanızlaşıyorsunuz. Onun gibi konuşuyor onun gibi çay yudumluyorsunuz özlem size bunları öğretiyor. Çoğu zaman bir baba gibi kokmak istiyor insan güven,sadakat ve sevgi misali. Derler ki; “Ananın duası, babanın bedduası”. Benden size tavsiyedir abilerim, ablalarım, arkadaşlarım bir babanız varsa hiç bir zaman zor da değilsiniz. Hiç bir zaman yalnız, hiç bir zaman da çaresiz değilsiniz. Her şey mal mülk para pul da değil, milyonlar da olsa eliniz de beraber alışveriş yapacağınız, sohbet edeceğiniz, dertleşeceğiniz bir babanız yoksa, inanın bir anlamı olmuyor. Baba karlı bir dağdır değerini kaybedince bilmeyin.
Canım Babam Ruhun Şad Mekanın Cennet Olsun. .
Saygılarımla…
Sema Nur GEDİK
29 Ekim 2015
Konya-Bozkır